Ook Interior Business Magazine columnist Cees de Gelder stipt de marge problematiek aan. Lees hieronder zijn column!
Reageren? Doe dat vooral!
Margehonger
Dat de ACM, Autoriteit Consument & Markt, de eventuele prijsafspraken in de woonbranche onder de loep neemt verbaast me niet. Want ook in Duitsland startte het Bundeskartellamt in 2018 een onderzoek naar de macht van de meubelhandel en de inkoopgroepen versus de leveranciers.
Het is een complexe materie en ik ben benieuwd naar de conclusies van de ACM. Want enerzijds hebben we de ‘merkenfabrikanten’ die met adviesverkoopprijzen en een margekorting factureren en anderzijds dominante marktpartijen die met of zonder samenwerking met een inkoopvereniging bij de leveranciers extra condities op de inkoopprijzen verlangen. De ACM hanteert de Europese en Nederlandse mededingingsregels. Hierin staat dat de leveranciers geen vaste verkoopprijzen aan wederverkopers mogen opleggen. Men noemt dit directe, verticale prijsbinding en dat is verboden. Ook indirecte prijsbinding is verboden. Een voorbeeld hiervan is een leverancier die extra condities geeft wanneer zijn afnemer een bepaald prijsniveau aanhoudt. Een leverancier mag wel advies-en maximumprijzen ‘opleggen’ maar de afnemer moet te allen tijde in staat gesteld worden om een eigen prijsbeleid te voeren.
Merkenfabrikanten factureren vaak op basis van de adviesverkoopprijs minus een handelsmarge en hanteren geen inkoopprijzen en dat zouden ze in mijn optiek wel moeten doen. We leven in een tijd van transparantie, dus duidelijkheid voorop. Het is ook veel gemakkelijker als je als fabrikant zaken in het buitenland wilt doen. Bij de dominante marktpartijen en inkoopgroepen liggen de zaken anders. Die zijn hoe dan ook altijd op zoek naar de laagste inkoopprijzen, wat trouwens hun goed recht is. Maar naast de laagste inkoopprijzen worden nog allerlei extra condities verlangd zoals: langdurige prijsgaranties, reclamebijdrage, plaatsingskortingen, verlengde betalingstermijnen, delcredere en allerlei afdrachten, bonussen, plus boetes bij te late levering en dat alles keurig in een contract vastgelegd.
Kort samengevat: de dominante marktpartijen en inkoopgroepen verlangen en dwingen fabrikanten en leveranciers om hierin mee te gaan. Voor fabrikanten is dan het maken van een calculatie een heikele opgave. Zodat die dan op hun beurt bij de toeleveranciers ook weer zaken gaan vastleggen. Dat loopt dus een keer spaak zoals nu bij de polyether prijzen. Ik ben ervan overtuigd dat er genoeg grondstoffen zijn, maar dat de marges te krap zijn geworden. Iedereen heeft margehonger en de polyether fabrikanten calculeren alvast de prijsgaranties in die ze voor de toekomst moeten geven.
Mensen stop met die conditiekermis! De vintage meubellook uit de jaren vijftig en zestig is razend populair. In die tijd was het credo: de klant die aantallen koopt krijgt de beste prijs. Basta!
Cees de Gelder, 14 oktober 2020
cees.degelder@icloud.com
Gerelateerde artikelen
Eerder publiceerde Interior Business Magazine Online over ACM. Klik hier voor dat stuk
Eerder publiceerde Interior Business Magazine Online over margeproblematiek en het tekort aan polyether. Klik hier voor dat stuk
