In een constante zoektocht naar originele en onverwachte talen – niet alleen wat betreft het product, maar ook wat betreft de communicatie – verkent Foscarini samen met Massimo Gardone, fotograaf en vaste samenwerkingspartner van het bedrijf, een nieuwe visuele horizon. Het project onderzoekt de mogelijkheden van kunstmatige intelligentie als expressiemiddel, maar altijd geleid door een gevoelige, bewuste menselijke aanraking.
Een verhaal waarin technologie een middel is om de menselijke blik te versterken, waarbij door AI gegenereerde omgevingen lampen bevatten die in hun fysieke aanwezigheid zijn gefotografeerd. Het onderzoek dat Foscarini samen met Gardone en zijn studio Azimut uitvoerde, heeft een zeer eenvoudig maar nogal ambitieus doel: de computer leren ‘waarnemen’ zoals een fotograaf, door de zwevende, delicate blik te weerspiegelen die Gardones werk onderscheidt. En door de jaren heen verder te gaan in de wereld van bloemen, het gekozen onderwerp – samen met de zee – thema’s van zijn persoonlijke verkenningen. Gardone liet duizenden afbeeldingen van bloemen in het
digitale geheugen van de machine binnendringen, in een lang, methodisch proces waarbij elke nuance, elk detail van de bloemblaadjes, een chromatische trilling wordt die wordt geabsorbeerd en opnieuw gecodeerd.
Met dit nieuwe fotografie project is diezelfde gevoeligheid overgebracht naar ruimtes, in een fascinerende schaalverschuiving van klein naar groot, van natuurlijk naar verbeeldend – van de fragiele en natuurlijke close-up van de bloem naar de creatie van huiselijke settings met Foscarini’s lampen. De vaste punten langs dit pad zijn de lampen van Foscarini, die echt blijven, gefotografeerd om hun authenticiteit te behouden en ruimtes te bewonen die zich op de grens tussen realiteit en verbeelding bevinden. Het resultaat is geen replica van de werkelijkheid, maar een daad van poëtische vertaling. Zoals Gardone uitlegt: “Mijn visuele onderzoek komt altijd voort uit nieuwsgierigheid, uit de wens om mezelf te laten aansteken. Ik heb geleerd hoe ik tussen analoog en digitaal kan bewegen, als in een voortdurende dialoog; twee verschillende talen die elkaar raken en aanvullen, en die bij elke stap nieuwe mogelijkheden openen.”
Technologisch experimenteren is een gedeeld vakgebied voor Gardone en Foscarini: voor beiden is technologie geen doel, maar een middel om ideeën vorm te geven. In het werk van Gardone vertaalt deze aanpak zich in een dialoog tussen analoge gebaren en digitale mogelijkheden, waarbij kunstmatige intelligentie wordt gestuurd, geïnstrueerd en gemeten om de menselijke blik te versterken en niet te vervangen. De fotograaf combineert gevoeligheid en intuïtie met het technologische proces en creëert zo een nieuw verhaal over Foscarini’s belichting: een balans tussen materiaal en verbeelding, realiteit en visie. “ Met mijn waarneming heb ik tijdperken en technologieën doorkruist: de eerste experimenten waren met een groot formaat, de Polaroid 20×25, een film die de ongrijpbare aard van de bloemen
vastlegde; met digitale methoden heb ik gewed op een omgekeerd resultaat; ik wilde mij verdiepen in de materialiteit van bloemen, maar dan wel in een suggestieve, zwevende wereld. Ik ben altijd gefascineerd geweest door technologie. Ik begon met een Commodore Amiga 1000. Ik bracht uren door met spelen met het licht van de beeldbuis, door fotografische film op het scherm te leggen en opnieuw te fotograferen met de Polaroid, waarbij ik ingreep op de kleuren van de monitor. Gebaren die nu prehistorisch lijken en doen denken aan Wim Wenders, die in Until the End of the World een instrument bedenkt dat dromen uit de hersenactiviteit zou halen en ze in beelden zou omzetten. Deze visie liep decennia voor op het huidige onderzoek naar AI”, aldus Massimo Gardone.
Het project vertegenwoordigt een nieuw hoofdstuk in Foscarini’s houding van experimenteren en het verkennen van tools en talen die nieuwe kansen kunnen creëren. Een nieuwe manier om de identiteit van het merk te benadrukken, die bestaat in het licht, maar ook in gedachten en visuele cultuur. “Bij Foscarini is experimenteren nooit een doel op zich, maar een manier om nieuwe horizonten te openen. Met dit project hebben we samen met Massimo Gardone de mogelijkheden van AI als hulpmiddel voor creativiteit en vertelling verkend, zonder ooit de menselijke gevoeligheid die deel uitmaakt van onze identiteit te vergeten. Het is een aanpak die ons nieuwe communicatiemogelijkheden biedt en ons in staat stelt om steeds op originele en onderscheidende manieren een dialoog aan te gaan met ons publiek”, aldus Carlo Urbinati, oprichter en directeur van Foscarini.
