Het Oostenrijkse artikel “Die Familie XXXLutz: Mächtig, reich und verschwiegen” van Verena Kainrath in Der Standard biedt een onthullend inzicht in de machtsstructuur en zakelijke strategieën van de familie Seifert en hun meubelimperium, XXXLutz, het bedrijf dat vorige maand nog in ons nieuws voorbij kwam door de overname van Porta Groep.
De belangrijkste thema’s uit het artikel: de agressieve expansie van het concern, de marktdominantie, de impact op leveranciers en consumenten, en de opmerkelijke geheimzinnigheid van de familie.
De expansiedrift van XXXLutz
Het artikel schildert een beeld van XXXLutz als een bedrijf met een bijna onstilbare honger naar groei. Sinds de oprichting in 1945 door Gertrude Seifert is het bedrijf uitgegroeid van een kleine verkoper van boerenmeubelen tot een gigant met meer dan 370 meubelzaken in 14 landen. De laatste zet in deze groeistrategie is de geplande overname van de Duitse Porta-groep, een transactie die, mits goedgekeurd door de kartelautoriteiten, de grootste overname in de geschiedenis van de meubelhandel zou zijn.
Deze expansiedrift wordt gedreven door een financieel rigide management dat zijn oorsprong vindt in de aanpak van de oprichters en latere bedrijfsleiders zoals Hans Jörg Schelling. Het is duidelijk dat XXXLutz niet alleen zijn marktaandeel vergroot door bedrijven over te nemen, maar ook door concurrenten strategisch uit te schakelen. Dit heeft geresulteerd in een concentratie van marktmacht die zorgen baart binnen de sector.
Marktdominantie en monopolie-achtige praktijken
Met een jaaromzet van meer dan zes miljard euro en een mogelijk marktaandeel van 40% in de conventionele meubelhandel in Duitsland, bereikt XXXLutz een omvang die door velen als problematisch wordt gezien. Leveranciers worden geconfronteerd met immense druk, waarbij kortingen en aanpassingen in voorwaarden vaak afgedwongen worden. Een Duitse leverancier in het artikel stelt: “Wir sind völlig erpressbar” (“We zijn volledig chantabel”).
De consequenties van deze dominantie zijn duidelijk zichtbaar: leveranciers verliezen hun onderhandelingspositie, productdiversiteit neemt af, en prijzen voor consumenten stijgen. In Oostenrijk, waar XXXLutz al jarenlang een stevige greep heeft op de markt, ligt het prijsniveau voor meubelen bijvoorbeeld hoger dan in Duitsland. Het bedrijf heeft hier samen met dochtermerken zoals Möbelix en Mömax meer dan een derde van de markt in handen.
Geheimzinnigheid als handelsmerk
Een van de meest intrigerende aspecten van XXXLutz is de geheimzinnigheid van de familie Seifert. Terwijl de rode stoelen en bombastische reclamecampagnes het gezicht vormen van het bedrijf, blijven de eigenaren en het hogere management in de schaduw. Foto’s van de familie zijn zeldzaam, en publieke uitspraken worden zorgvuldig vermeden.
De familie opereert vanuit een structuur van private stichtingen, wat vragen oproept over belastingoptimalisatie. Het artikel verwijst naar eerdere constructies op Malta, die veel kritiek hebben ontvangen. Hoewel XXXLutz beweert nu volledig in Oostenrijk belasting te betalen, blijft de aura van ondoorzichtigheid hangen.
Kritiek en controverse
De zakelijke praktijken van XXXLutz roepen veel kritiek op. Volgens Jan Kurth, hoofd van de Duitse meubelindustrievereniging, moet de geplande overname van Porta streng worden gecontroleerd, zowel op Europees als op nationaal niveau. Hij stelt dat de “bedreigende omvang” van XXXLutz een gevaar vormt voor eerlijke concurrentie. Dit sentiment wordt gedeeld door verschillende leveranciers, die de hoge marktmacht van de groep als destructief beschouwen voor de branche.
Daarnaast wordt in het artikel gewezen op de tegenstrijdigheden in de boodschap van het bedrijf. Hoewel XXXLutz stelt dat online handel voor voldoende concurrentie zorgt, heeft het bedrijf ook sterk geïnvesteerd in zijn digitale aanwezigheid door de overname van platforms zoals Home24 en Moebel.de. Deze paradox versterkt het beeld van een concern dat elke kans aangrijpt om zijn macht te vergroten, ongeacht de implicaties.
Het menselijke gezicht achter de cijfers
Ondanks het beeld van een zakelijke bulldozer schetst het artikel ook een beeld van de familie Seifert als bescheiden en pragmatisch. De centrale vestiging van het bedrijf is geen luxueus glazen paleis, en persoonlijke excessen zoals privévliegtuigen en jachten ontbreken. De familieleden blijven op de achtergrond, zelfs bij de opening van nieuwe meubelzaken. Deze houding wordt door sommige zakenpartners gezien als een uiting van ‘de grootste vrijheid’: anonimiteit.
De bredere implicaties
Het artikel van Kainrath zet niet alleen de schijnwerpers op XXXLutz, maar legt ook bredere vraagstukken bloot over macht en verantwoordelijkheid in de moderne economie. Het laat zien hoe de concentratie van marktmacht niet alleen gevolgen heeft voor leveranciers en concurrenten, maar ook voor consumenten en de samenleving als geheel.
Het verhaal van XXXLutz is daarmee niet alleen een verhaal over meubelen, maar ook over de uitdagingen van een wereld waarin economische macht steeds meer geconcentreerd raakt in de handen van een paar spelers. De vraag is of regelgeving en toezicht voldoende zijn om deze macht te beteugelen en eerlijke concurrentie te waarborgen.
Eerdere berichtgeving
