Een persoonlijke klik gaf meestal de doorslag

Per 1 januari 2023 is Hans Lensvelt officieel met pensioen. Na bijna 40 jaar actief te zijn geweest in de meubelbranche vindt hij het tijd om terug te treden en zich te concentreren op andere activiteiten. Want stilzitten past niet bij hem. “Ik stop op het hoogtepunt: het bedrijf staat er goed voor, ik heb met veel plezier onlangs de showroom in Breda opnieuw ontworpen en daarin wil ik mezelf verder ontwikkelen.” Hij kijkt terug op een aantal van de ontwerpers met wie hij in de afgelopen jaren heeft samengewerkt: “De timing moest juist zijn om iets samen te doen. Ik heb het geluk gehad om met deze getalenteerde mensen te mogen samenwerken en vaak een hechte vriendschap op te bouwen.” Tekst: Ingmar van der Hoe

TIMING
Ook de ontmoeting met Stefan Scholten leidde niet meteen tot een samenwerking. “We kwamen elkaar tegen, ook weer op een van de eerste feestjes van MOOOI. Ik zei tegen hem: je maakt mooie dingen, we moeten iets samen gaan doen. Dat heeft ook weer twintig jaar geduurd voordat het ervan kwam. Ontwerpers zijn actief voor verschillende partijen en hebben een volle agenda, wij als merk hebben dat ook omdat we met meerdere ontwerpers werken. Dus er moet ergens een gaatje te vinden zijn dat het past. Bovendien is een ontwerp een langdurig en intensief proces, dus de tijd moet er echt voor vrijgemaakt worden, van beide kanten. Stefan is een vakman met een minimalistische stijl waar ik zeer van hou. Hij begrijpt ook wat de behoefte van nu is, wat voor meubelen mensen op dit moment zoeken. Drie jaar geleden kwamen we elkaar weer tegen en ik wilde een houten stoel opnemen in de collectie. Dus ik vroeg Stefan. Dat werd dus een bank, de Bold, haha!” Het model bestaat uit losse elementen die als 1 zitter, 2 of 3 zits bank kunnen worden gebruikt. Er is ook een poef. “Stefan legt de lat hoog, voor zichzelf en voor ons. Hij denkt altijd mee. Voor de Bold Bank gebruikte hij stalen buizen omdat hij wist dat ik niet extra wilde investeren in aluminium matrijzen.”

LATENTE BEHOEFTE
De samenwerking met Odette Ex en Judith Baehner leek min of meer voorbestemd: de architecte en Hans werden op een steenworp afstand van elkaar geboren in de Oosterhout. “Ik ben in 1985 na mijn studie bedrijfskunde aan de HTS in Tilburg in het bedrijf van mijn ouders gaan werken. In 1990 nam ik de aandelen van mijn ouders over die naar Bonaire verhuisden. En daarmede was ik dan ook de baas en boegbeeld van het bedrijf. Vanaf die tijd kwam ik Odette Ex regelmatig tegen als architecte van belangrijke projecten, waar wij meubilair voor wilden leveren. Ik kan me herinneren dat ik bij haar op bezoek ging toen ze nog aan de Oude Gracht in Utrecht haar studio had.

Er was altijd wel de wens om samen te werken, in ieder geval van mijn zijde. Maar het kwam er gewoon nooit van.” Tussen 2004 en 2010 woonde Hans met zijn gezin in Shanghai. Daar was Hans een nieuwe productie plant voor producten uit plaatstaal gestart. “Toen verloren we elkaar een beetje uit het oog. “Nadat we in 2010 terugkeerden naar Nederland en later België had ik weer meer frequent contact met Odette. Maar het heeft echt tot dit jaar geduurd voordat we samen iets hebben kunnen maken. En met samen bedoel ik ook Judith Baehner, want de Plant Cabinet is een duo ontwerp van hen.” De samenwerking kwam niet direct van Hans maar van Rob Brugge, de COO van Lensvelt. “Alle projecten lopen anders. Alle ontwikkelingen van producten lopen anders. Er is niet een standaardprocedure.” Plotseling, als een blessing in disguise, kwam Rob Brugge op de proppen met het concept van de Plant Cabinet.

“Wat ik interessant vind aan het ontwerp is dat het een latente behoefte invult: meer groen op de werkplek. Wij zijn altijd op zoek naar producten die een latente behoefte vervullen. Ons bedrijf ontwikkelde als eerste de duo werkplek met Marcel Wanders, bureaus met dichte wangen met Richard Meier en een akoestische kast met Wiel Arets. We gaven toen al antwoorden op vragen die nog niet waren gesteld. Met de Plant Cabinet doen we dit weer. Planten plaatsen in een clubhuis kantoor met compacte afmetingen is een probleem, dus zijn dit gestapelde bakken met ruimte voor andere voorwerpen zoals documenten. Het is ook een mooie visuele afscheiding. En goed voor de akoestiek. Er zit verlichting boven de plantenbakken zodat deze niet doodgaan. Slim.” Hans denkt dat huiselijke elementen zoals planten eraan bijdragen dat medewerkers sneller terugkeren naar kantoor na twee pandemiejaren thuis werken: “Ze moeten het weer leuk vinden om naar kantoor te komen, al is het niet meer iedere dag. Mensen moeten trots zijn op hun werkplek. Het mogen werken op kantoor moet status geven, zoals First Class vliegen met British Airways.”

GETUIGE
Marcel Wanders leerde Hans Lensvelt kennen via Fabio Novembre. “Samen met het blad de Architect organiseerden we 13 jaar lang de Lensvelt/de Architect prijs. Fabio was de spreker op eerste LAI in 2000. Fabio kende Marcel. Beide werkten ze voor het avant-gardistische Italiaanse designlabel Cappellini. We spraken met z’n drieën af om Japans te eten in het Okura hotel in Amsterdam. Daarna dronken we een biertje in de Westergasfabriek. Marcel vertelde over zijn droom. Een eigen designlabel. Het zou MOOOI gaan heten. Ik wilde graag voor MOOOI produceren in een van mijn productiebedrijven. Toen we van het productiebedrijf naar mijn showroom in Breda reden vroeg Marcel vanaf de achterbank: “Wil je geen partner worden? Ik reageerde vanachter het stuur: “Een eer. Vanzelfsprekend.” Hij heeft niet naar de prijs gevraagd. Maar het was een van de economische meest interessante avonturen. Ik heb er zo zettend veel van geleerd. Het heeft mijn leven zo veranderd. Ik ben Marcel en Casper zo ontzettend dankbaar dat ik dit heb mee mogen maken. OK, en partner in MOOOI ben ik dus 12 jaar lang geweest. Zo heb ik Fabio die avond leren kennen en we werden dikke vrienden. Waren we in Milaan, dan logeerden we bij Fabio en omgekeerd wanneer hij in Nederland was. Hij is getuige geweest bij mijn huwelijk.” Het eerste model bank dat Fabio voor Lensvelt ontwierp was niet echt populair: “We hebben er drie van verkocht, haha! Hij ontwierp het in een tijd dat het niet goed liep met zijn relatie. Fabio was op zoek naar een nieuwe balans. Dat zie je ook in het ontwerp New Balance. Alles is scheef. Het is een bank in onbalans.

Gelukkig vond Fabio een nieuwe liefde en zo een nieuwe balans. New Balance kregen we niet verkocht. We ontwikkelden Balance. Minder gek: dat past ook in het nieuwe beleid.” Hans wilde vanaf het begin al met Fabio samenwerken maar het kwam er niet van: “Fabio werkte vanaf het begin van zijn carrière voor de allergrootste merken en de alle grootste opdrachtgevers. Dan is er toch een drempel om jezelf op te dringen. New Balance en Balance zie ik als mooie symbolen voor onze meer dan twintig jarige intense vriendschap.”

HOUDBAARHEIDSDATUM
Hans Lensvelt houdt niet van muziek. Hans Lensvelt houdt niet van smalltalk. Gesprekken moeten ergens over gaan. De passie van Hans Lensvelt is het creëren en het laten creëren van mooie dingen. “Daar over praten. Dat gaat ergens over. Eindeloos. Maar vergeet niet dat het ontwikkelen van een nieuw model ook veel stress en spanning met zich meebrengt. Dat is de donkere, sombere kant waar je veel minder over hoort of leest. Het kan ook een opeenstapeling van teleurstellingen worden die de relatie behoorlijk op de proef stelt. Soms kom je ook tot de conclusie dat je jezelf niet kunt overtreffen en dan moet je niet in herhaling vallen of afglijden. Als een verlopen cabaretier die alleen nog maar voor lege zalen staat. Dit is een branche met een houdbaarheidsdatum voor namen.” Hij licht dit toe: “Heel af en toe doe ik zelf nog een presentatie bij een van de meest gerespecteerde internationaal opererende architectenbureaus. Omdat een van mijn sales mensen dat zo ‘gaaf’ vindt. Ik zit dan als witte oude man, ik ben 63, tegen over interieurarchitectes jonger dan 30. Die weten dan niet wie Richard Hutten is. Of Piet Hein Eek. Die weten niet wie Marcel Wanders is. Die weten zelfs niet wie Rem Koolhaas is. Ik denk dan: Wat doe ik hier? Met pensioen!”

BAAS IS HOT!
Maarten Baas, die de 101 Office Chair voor Lensvelt heeft ont-worpen is een ander opmerkelijk verhaal. Ook Maarten Baas kent hij uit de beginjaren van de MOOOI-periode. “Ook ontmoeten we elkaar regelmatig in Shanghai toen ik daar woonde. En we beleefden de meest waanzinnige avonturen met zijn puissant rijke Chinese opdrachtgevers. Hij had voor MOOOI de Smoke Chair ontworpen die een groot succes was. In 2016 organiseerde ik samen met Anne van der Zwaag een diner in Amsterdam. Ik heb een kantoor op de Herengracht. Ik woonde weer in België. Ik sprak met haar en Erik Kessels over wel of niet naar Milaan gaan in 2017. Het is altijd een hele afweging: het kost een hoop geld en je moet iedere keer weer met iets anders en beters komen, ik denk weer aan dat verhaal over die afgegleden cabaretier en die lege zalen. Erik en Anne van der Zwaag zeiden: je moet iets met Maarten Baas gaan doen in Milaan, Baas is hot! Vanzelfsprekend volgde ik Maarten Baas. Ik zag de ontwikkeling. Maarten was geen designer meer maar een kunstenaar. Ik pakte mijn telefoon. Ik ging naar de website van Maarten Baas. Het eerste wat ik las was: Maarten Baas is not interested in mass production. Ik zei: Veel succes Anne. Probeer het te regelen. Maar ik denk niet dat Maarten echt geïnteresseerd is.” Anne regelde het en zo kwam in 2017 de installatie MAY I HAVE YOUR ATTENTION PLEASE? “Daar hebben we in Milaan een design award mee gewonnen, voor Lensvelt was dit de tweede keer en dit als enig merk tot nu toe. Daar ben ik nog steeds trots op.”

INRICHTEN
In het geval van het duo Alon Baranowitz en Irene Kronenberg was de situatie weer anders. “Bij Fabio Novembre in de studio werkte een dame die voor de liefde naar Amsterdam verhuisde en daar pr-agent werd, onder andere voor een echtpaar uit Israël dat op dat moment het W Hotel aan het inrichten was. Ik zei tegen haar: Kun je me introduceren bij Alon Baranowitz en Irene Kronenberg? Ik kreeg het nummer van Irene en begon spontaan in het Nederlands tegen haar te praten. Ze verstond echter geen woord Nederlands, haha!” De persoonlijke klik met het duo was er en ze ontwierpen een meubel zonder dat er een opdracht tegenover stond. “Dus waren er geen deadlines, zoals normaal, en was de vraag of het meubel functioneel was ook niet aan de orde. Het nadeel was: veel sessies nodig om tot een besluit te komen en geen garantie op afname. We wilden een moderne variant op een Chesterfield fauteuil. Het project had veel technische haken en ogen. Er waren momenten dat stoppen de meest voor de handigste keuze geweest zou zijn. De New Chesterfield heeft veel verschillende toeleveranciers van onderdelen dus moest het ontwerp vanaf het begin helemaal kloppen. Een houten stoel of een stalen stoel heeft maar 1 toeleverancier, dit model heeft er 6 en dat is lastig. Daarom ben ik extra trots op deze stoel.”

ZEER FUNCTIONEEL
Tot slot een ontwerper die Hans nooit heeft kunnen ontmoeten. “Ik nam in 2012 de failliete firma KEMBO over, een prachtig bedrijf. Met een geweldige reputatie. Ze produceerden ook modellen van W.H. Gispen, die na zijn vertrek bij het gelijknamige bedrijf voor KEMBO was gaan werken. Dat hebben W.H. Gispen en ik met elkaar gemeen: allebei bij Gispen gewerkt en allebei er uitgegooid. Architecten vroegen aan mij: Hans, we hebben een Gispen model gezien dat we willen hebben, kan jij dat opnieuw produceren? Toen heb ik contact opgenomen met de Gispen Foundation en wat bleek? Het model was niet door W.H. Gispen ontworpen maar door Gerrit Veenendaal. Ik had nog nooit van hem gehoord.” Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd Gerrit Veenendaal opgeroepen als soldaat en vocht hij in de Slag bij de Grebbeberg. Na zijn gevangenschap in Oost-Duitsland droeg hij in april 1945 bij aan de bevrijding van de stad Groningen.

Bij zijn terugkeer na de oorlog startten Gerrit en zijn broer Henk een fabriek in rubberen handvatten voor fietssturen. De fabriek groeide uit tot Recticel, een fabriek die polyether en schuimrubber produceerde voor matrassen, meubelen en autostoelen. Een van de klanten was KEMBO in Den Haag. De fabriek van KEMBO in Rhenen was gevestigd in een oude fabriekshal van Recticel. Na een brand in juli 1957 stapten verschillende Recticel-medewerkers over naar de stofferingsafdeling van KEMBO, waaronder Gerrit: de broer van directeur Hendrik Veenendaal. Hans: “Gerrit werd hoofd productie, staalwerk en stoffering bij KEMBO. Het ontwerp van de KEMBO-stoel stamt uit deze periode. Waarom heb ik gekozen voor deze stoel? Zijn stoelen zijn zeer functioneel en tijdloos, ik vind het echt een topcollectie. Ik zag de ontwerpen en geloofde er direct in: dit moeten we opnieuw gaan maken.” Hans krijgt wekelijks ontwerpen aangeboden en zei meestal nee tegen de inzenders: “Ik voelde er niets bij, het was niet vaak origineel of het was te lastig om te maken. Maar dat vervelende moeten afwijzen is nu eindelijk voorbij. Ik ben met pensioen.”

TEKENEN
Lensvelt is projectinrichter én meubellabel, de nadruk komt vanaf nu meer te liggen op de eerste activiteit: “De collectie blijft zoals die nu is, er komen geen nieuwe modellen meer bij. Het inrichten heeft vanaf nu de prioriteit. Ik stop op het hoogtepunt: we hebben mooie doelen bereikt.” Betekent dit dat Hans nu echt in ruste is? Hij denkt na: “Ik ben een ondernemer, wil altijd ondernemen. Ik ga niets meer doen in de wereld van de meubelen. Maar ik heb de recente verbouwing van de showroom in Breda zelf ontworpen. Tijdens de pandemie heb ik geleerd om 3D CAD te tekenen, om dit zelf te kunnen ontwerpen zonder discussies met ontwerpers of tekenaars. De trappen, de tribune, de brug, ik heb het zelf getekend en het is precies zo uitgevoerd. Dát vind ik ontzettend leuk. Auch? Misschien ga ik wel weer een leuk pand kopen en opknappen. Ik heb een crew van bouwers die het precies zo uitvoeren zoals ik het heb bedacht, zij hebben ook de showroom gerenoveerd. Ik werk al 15 jaar met ze samen. We hebben de meest waanzinnige projecten gerealiseerd. Weet je, ik heb in 35 jaar heel veel slechte ontwerpen gezien, zowel van meubelen als van interieurs, en een paar goede. Ik weet inmiddels wel wat een goed ontwerp is, na 13 jaar de Architect prijs en 3 keer de HIP (Herengracht Interieur Prijs). Het ontwerpen, tekenen en uitvoeren van mooie interieurs, daar zie ik een leuke uitdaging in voor de komende tijd.”

Het artikel heeft u kunnen lezen in Interior Business Magazine 2-2023. Gemist? Kijk hier voor een abonnement!

Copyright
© 2023 Business Content Media Den Haag. Niets uit dit artikel of deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt door middel van druk, fotokopie, microfilm, elektronisch, op geluidsband of op welke andere wijze dan ook, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever Business Content Media/Interior Business Magazine.

Meer lezen over Lensvelt:

Balance van Lensvelt is een bank in evenwicht

Lensvelt outlet is vernieuwd